اواخر دهه ۷۰ شمسی بود که گوش های علاقمندان به موسیقی در ایران، میزبان تک آهنگ های موسیقی رپ به زبان پارسی شد. پس از مدتی که موسیقی رپ توانست نام خودش را در ایران مطرح کند، هشدار استادان موسیقی و ادبیات درباره زرد بودن این سبک، راه به جایی نبرد.

اهالی رپ، سرمست از اینکه توانسته بودند عرض اندامی کنند، برای جلب توجه بیشتر، انگاره های اخلاقی و عرفیات رفتاری جامعه را زیر پا گذاشتند و برای رسیدن به شهرت، رو به متن های سخیف، لمپن و حتی مبتذل وجنسی آوردند.

آنها با شکستن حریم های حیا و متانت، تلاش کردند متفاوت بودن خودشان را به رخ بکشند.

یک عضو رها شده از داعش گفت: من به شدت از مردی که برای مبارزان همسر فراهم می‌کرد و از زن درشت هیکلی به نام «ام حمزه» که همواره مرا وادار به هم‌بستر شدن با اعضای داعش می‌کرد؛ متنفر بودم.

ابنا ـ شبکه تلویزیونی “سی‌ان‌ان” در گفتگو با دختر ۲۵ ساله‌ای که خود را خدیجه معرفی می‌کند، به عمق فاجعه سوء استفاده از زنان یا آنچه داعش آن را جهاد نکاح می‌خواند پرداخت.

وی در سوریه متولد شده و دارای تحصیلات دانشگاهی است که در دوره‌هایی نیز در مدارس این کشور به تدریس می‌پرداخت.

حدود سه سال و نیم قبل که اعتراضات علیه دولت سوریه شکل گرفت، از طریق اینترنت با یک مرد تونسی آشنا شد؛ مردی که او را مجاب کرد تا برای عمل کامل به دستورات اسلام به داعش بپیوندد(!) و این رابطه تا آنجا پیش رفت که حتی آن دو در شهر رقه قرار ازدواج می‌گذارند.

با اصرار خدیجه، خانواده‌اش به این شهر نقل مکان می‌کنند و او به توصیه دختر عمویش که در رقه ساکن و همسرش عضو داعش بود، با حقوق ماهیانه ۲۰۰ دلار جذب پلیس زنان این گروه تروریستی می‌شود.

در ابتدای ورودش به داعش از احساس قدرتی که در این گروه به او دست می‌داده لذت می‌برد، اما با دیدن صحنه‌هایی متوجه می‌شود که آن طور که سرکرده‌های این گروه ادعا می‌کنند، در صدد پیاده ساختن اسلام واقعی نیستند.

از جمله آن صحنه‌ها این بود که اعضای داعش در مقابل دیدگانش، مَردی را سر بریده و پسر ۱۶ ساله‌ای را به صلیب کشیدند.

خدیجه به شدت از مردی که برای مبارزان همسر فراهم می‌کرد و از زن درشت هیکلی به نام «ام حمزه» که همواره وی را وادار به جهاد جنسی (آنچه که داعش آن را جهاد نکاح می‌خواند) با اعضای داعش می‌کرد؛ متنفر بود.

وی رفتار مردان مجاهد را بسیار وحشیانه توصیف کرد و گفت: شبی نبود که زنی را از شدت جراحات وارده در زمان انجام جهاد نکاح به بیمارستان منتقل نکنند.

این عضو رها شده از داعش در توصیف حال و هوای آن روزها همچنین اظهار داشت: در طول این مدت دائما با خود فکر می‌کردم که من برای تن دادن به این افراد ساخته نشده‌ام و توانایی‌های من فقط در این یک مورد خلاصه نمی‌شود.

خدیجه ادامه داد: احساس می‌کردم که انسانیتم به تدریج درحال از بین رفتن است و تمام زندگی‌ام صرف هم‌بستر شدن با مجاهدان شده است.

وی با بیان اینکه مادرم طی تماس‌های مکرر مرا تشویق به جدا شدن از داعش می‌کرد گفت: تمام این موارد دست به دست هم داد تا تصمیم بگیرم از این گروه جدا شوم؛ تصمیمی که مخاطرات خاص خود را داشت.

این عضو رها شده از داعش اضافه کرد: پیش از آغاز حملات هوایی آمریکا به مواضع داعش، از مرز ترکیه موفق به فرار شدم.

خدیجه با اشاره به فشار روحی شدیدی که با فکر کردن به گذشته تلخ خود او را رها نمی‌کند، خاطرنشان کرد: هنوز از تجارب دردناک آن زندگی به طور کامل رها نشده‌ام و مجبورم که به دلیل مسایل امنیتی مخفیانه زندگی کنم.

وی تصریح کرد: اعضای داعش با من کاری کردند که هم اکنون از تمام ادیان و مذاهب متنفرم، آنان به دروغ سنگ اسلام را به سینه می‌زدند.

این عضو رها شده از داعش در پایان ابراز امیدواری کرد: از خدا می‌خواهم روزی بیاید که با بهبود یافتن روحیه و درد روحی‌ام، به مدرسه‌ها بازگردم و تدریس را مجددا آغاز کنم.

زن هق هق میکرد و اشک میریخت . وقتی دلیل آن همه بیتابی و درد را پرسیدم. با نگاهی که شادی فرسنگها از آن فاصله داشت گفت: «باورتان میشود کودک هفت ساله به جرم مزاحمت برای نوامیس محاکمه شود؟ پسرم ساسان زندگی ما را سیاه کرد. او بچه آدم نیست، بچه شیطان است. دیگر حاضر نیستم حتی یک روز او را نگه دارم. هیچ شباهتی با بچه های عادی ندارد. »و بعد که آرامتر شد، تعریف کرد:

«من و همسرم هر دو کار میکردیم ولی الان من به خاطر او کارم را از دست دادهام. ساسان از سن ۲ سالگی پیش مادرم بود. وقتی سه ساله شد آنقدر مادرم را اذیت کرد که او هم از دست بچه من خسته شد. باورتان نمیشود، بچه سه ساله با پرت کردن قاب عکس به طرف مادرم باعث شد که او بینایی یک چشم خود را از دست بدهد. دیگر رو ندارم به دیدن پدر و مادرم بروم. بعد از آن جریان ساسان را به مهدکودک بردم. هر روزیکی از اولیای بچه های مهدکودک شکایت میکرد. ساسان چند بار بچه های دیگر را کتک زده بود. چند بار سوسک به جان بچه ها انداخته بود. باورتان نمیشود که این بچه حتی به حیوانات رحم نمیکند. بیش از صدبار ماهیهای قرمز عید را کشت. او دنبال گربهها میکند و آنها را میزند و…
یک روز با مربی مهدکودک دعوا کرد. من سرکار بودم که خبردادند بروم و ساسان را به خانه ببرم. آن روز صدبار از مربی و مدیران عذرخواهی کردم تا آنها راضی شدند یک فرصت دیگر به ساسان بدهند . هرچه از این بچه پررو و شیطان خواستم که از مربی خود معذرت بخواهد زیربار نرفت. فردای آن روز فهمیدم که ساسان در کلانتری بازداشت است. سراسیمه از محل کارم به کلانتری رفتم. این پسر که نمیدانم باید چه چیزی دربارهاش بگویم به خاطر تلافی و اذیت مربی خود مهدکودک را آتش زد. نمیدانم اصلاً کبریت را از کجا آورده بود. به هر حال خدا رحم کرد آن آتشسوزی فقط خسارت مالی داشت. ما خسارت را پرداختیم و من مجبور شدم کار خود را رها کنم و مواظب ساسان باشم.
من که هیچ، اگر تمام دنیا هم جمع شوند از پس این شیطان برنمیآیند. از سن ۴ تا ۶ سالگی خودم از او نگهداری کردم. این دو سال برایم یک عمر گذشت.

۳۰ سال بیشتر ندارم اما موهای سرم مانند زنان کهنسال سفید شده و زود پیرشدهام. در این دو سال جرأت نداشتم پلک برهم بگذارم. اگر یک لحظه غافل میشدم، او از خانه خارج میشد. تا حالا چند بار از پدرش، عموش و من دزدی کرد. برای آن که او این کارش را تکرار نکند پول بیشتری به او دادم اما این کار نه تنها کمکی نکرد بلکه باعث شد او بیشتر منحرف شود. او در یک چشم برهم زدن از خانه خارج میشد و با پولهایش چیزهایی میخرید که رو ندارم بگویم. آخر چه کسی باور میکند که یک بچه ۶ ساله در عرض پنج دقیقه cd مبتذل بخرد و به خانه برگردد؟
یکبار وقتی به دستشویی رفته بودم، او از خانه فرارکرد. سه روز تمام گم شد. بعد از سه روز خودش به خانه بازگشت. وقتی از او پرسیدیم که کجا بودی؟ گفت: برای تعطیلات رفته بودم شمال! بعدها فهمیدم که در آن چند روز در خیابانها میگشته و شبها را با کودکان خیابانی درپارکها سرمیکرده. هرچه روانشناس و مشاور در تهران بوده او را معاینه کردند. فکر میکردم رفتار او وقتی به مدرسه برود خوب خواهد شد. اما او روز اول مدرسه سر همکلاسیاش را شکست.
درعرض همین چند ماه بیست دفعه از مدرسه فرارکرده است. چند روز پیش هم دوباره فهمیدم که ساسان درکلانتری بازداشت است. وقتی به کلانتری رفتم فهمیدم که او بعد از فرار از مدرسه برای یک دختر ۱۸ ساله مزاحمت,تجاوز ایجادکرده، در ضمن یک بسته حشیش در جیبش بوده است. دختر بیچاره تمام بدنش میلرزید و میگفت که این بچه مثل یک پسر ۲۰ ساله او را مورد آزار قرارداده. من اصلاً نمیدانم آن بسته حشیش را از کجا آورده است.
پدرساسان یک پزشک است و من هم لیسانس حسابداری دارم. در تمام خانواده ما یک نفر وجود ندارد که سابقه کیفری داشته باشد. این بچه برای ما آبرو نگذاشته است. هنوز هفت سال بیشتر ندارد که پروندهای حجیم در دادگاه برایش تشکیل شده است.
من از قاضی پرونده خواستهام که او را چند سال در کانون اصلاح و تربیت کودکان نگاه دارد. البته مطمئن هستم مسوولین آنجا هم از پس این جانور برنمیآیند و او را از آنجا هم بیرون خواهند کرد….»
و اما ساسان با چشمانی که از آن آتش زبانه میکشید و لبخندی زهرآگین مادر را نگاه میکرد انگار از اشک ریختن زن بیچاره لذت میبرد.
روانشناسان پزشکی قانونی هوش ساسان را بیش از کودکان عادی اعلام کردهاند اما این کودک با چنین هوش و ذکاوتی باید در کانون اصلاح و تربیت دوران کودکی را بگذراند.